De Silly, La Cré Tonnerre

[sibarh]

Butelka 0,33 litra, alkohol 7 %, eks. brak, kapsel firmowy browaru,
piwo z dodatkiem 5 % rumu
Kolor - żółty, lekko mętny, na dnie drobne farfocle
Piana - drobna, bardzo wysoka, trwała, nalewanie trwało dobre 10 minut
Zapach - lekko owocowy
Gaz - po nalaniu okey
Smak - słodko-owocowo-winne, wyraźnie słodkie, goryczka minimalna,
Rum nie wyczuwalny ( za mały udział % )
Smaczne. Nawet bardzo.

W moim "zbiorze" piw zagr. nr 1474 (866 opisane na forum ) 766 - nowe na forum (moje)

[sibarh]

Piwo:

[Dreamer]

zaw. alk. 7,0% (ekstr. 14,0%), but. 0,33 l
importowane przez Belgium's Best z Wrześni

Testowane piwo to jedyny znany mi przypadek piwa dedykowanego... grupie rockowej. Chłopaki z walońskiej kapeli Cré Tonnerre (jest ich czworo - z podobiznami uwiecznionymi na etykiecie) grają takiego trochę ostrzejszego folka, z mocnym udziałem klimatów szantowych, a nawet elementów celtyckich. Fajna muzyczka (jest parę filmików na youtube) i scenografia - chłopaki przebierają się za piratów - ale czym zaskarbili sobie sympatię browaru Silly, tego nie udało mi się dowiedzieć. I oto na ich cześć mały browar Silly postanowił wypuścić na rynek swoje najnowsze jasne piwo w stylu tripla. A ponieważ piraci kojarzą się raczej z rumem, nie piwem - to i do Cré Tonnerre dodano kapkę rumu. W sumie, jak głosi etykieta, mniej niż 5% (może dlatego Sibarh miał problemy z jego wyczuciem), co równie dobrze może oznaczać 1%, albo jeszcze mniej.
Kolor - jasny, słomkowy, mocne zmętnienie;
piana - oj, potężna, średnioziarnista, bielutka czapa, wykazująca minimalne tendencje do opadania; aż do przesady długo tkwi na piwie nie dając dolać reszty do kielicha;
nasycenie - typowo mocne;
zapach - bardzo typowy dla niektórych jasnych belgów melanż kwaskowatych cytrusów i mocnej kolendry (plus sporo drożdży do tego wszystkiego);
smak - najkrócej ująłbym tak: mocno przesłodzone piwo korzenne; nie jest złe, ale słodycz przytłacza od samego początku niemal do końca; przypadek sprawił jednak, że piłem to piwo mocno schłodzone i to podziałało na jego korzyść: słodycz nie mdliła za bardzo, za to dopuściła do głosu mocną kolendrę, od której aż język cierpnie; poza tym sporo cytrusowej kwaskowości i ciekawego ziemistego smaczku przechodzącego w wyrazistą goryczkę w zakończeniu - zdecydowanie chmiel odmian Kent i Hallertau użyty do produkcji tego piwa ostatecznie ratuje jego honor.

Mimo wszystko raczej nie polecam.
Rumu, jak zauważył Sibarh, nie czuć, choć ta słodycz jest bardzo podejrzana...

[Tapir]

Kolor - jasne złoto, mętny.
Piana - bardzo obfita, sztywna, średnio gęsta, o dobrej trwałości. Nie sposób nalać na raz.
Zapach - cytrusowo drożdżowy, z wyraźną kolendrą i lekką nutą wanilii.
Smak - dziwny, z jednej strony mocno słodki, jakby lekko miodowy, z drugiej strony mocno kolendrowy, z wyraźną i dość długą goryczką, dochodzi do tego lekko rozgrzewający alkohol (ale czy rum? nie jestem przekonany).
Wysycenie - średnie do wysokiego.
Opakowanie - jak na zdjęciu sibarha.

Kupione za 6zł (minimalnie po terminie) w stołecznej Joli.
Nie posmakowało mi. Jest niezbalansowane, słodycz i gorycz zupełnie nie współgrają ze sobą. Rumu nie wyczułem.