Brewfist, 2 Late Imperial IPA

[wpadzio]

Imperialna IPA z włoskiego browaru rzemieślniczego. Ekstraktu nie umieszczono, jest za to na etykiecie wartość IBU - 90. Zawartość alkoholu 9,5%. Na etykiecie dokładnego składu nie podano, strona browaru informuje, że do produkcji wykorzystano chmiele Chinook, Columbus, Centennial i Galaxy.

Barwa brązowa, pod światło nabiera pomarańczowych odcieni. O dużym stopniu zmętnienia. Zauważalne drobne farfocle.
Kremowa piana, bardzo przyzwoita po nalaniu, utrzymuje się długo w postaci wyraźnej pierzynki, lekko brudząc ścianki szklanki.
Aromat silnie zdominowany przez chmiele, które mają charakter przede wszystkim cytrusowo-trawiasty, z pewną domieszką igieł. Na dalszym planie wyczuwalna słodkawa słodowość. Piwo ma również specyficzne mineralne odcienie zapachowe. Alkohol natomiast absolutnie nosem niewyczuwalny.
W smaku jest zupełnie inaczej - połączenie silnego nachmielenia oraz wyraźnych nut alkoholowych niemal zatyka. Jest naprawdę ekstremalnie, zwłaszcza, że słody nie balansują w odpowiednim stopniu profilu. Potężna goryczka bardzo długo zalega na podniebieniu wraz z od-alkoholowym ciepłem.
Nagazowanie jest nieduże, uwydatniając wrażenie ciężkości trunku.
Butelka 330ml z gościem, który spóźnił się na rejs statkiem. Pomysł w kontekście nazwy piwa może i oryginalny, jednak sama kompozycja etykiety jest mało interesująca, przez co butelka ginie na półce (zresztą dotyczy to większości produktów Brewfista). Kapsel firmowy.

2Late to piwo dla koneserów. Wybitnie degustacyjne. Za serce nie chwyta, choć uderza do głowy. Niczym zepsuta markietanka. Największym minusem jest złe zbalansowanie smaku z powodu niewystarczającego udziału słodowości. Dlatego za wrażenia z konsumpcji 7 w skali 1-10.

[wrednyhawran]

Barwa: Intensywnie pomarańczowa, mocno opalizująca. Zaskakująco jasna jak na double IPA

Piana: Słabiutka. Nalewa się co prawda dość wysoka, ale bardzo szybko zmienia konsystencję na podobną do płynu do naczyń i opada do bardzo cienkiego kożuszka.

Zapach: Bardzo wyraźny, chmielowy. Od razu mamy pewność, że to chmiele amerykańskie, jednak mimo to jest... nieprzyjemny! Ten aromat przypomina mi zapach stęchłego zgniłego chmielu pozostawionego na kilka dni po dekantacji. Albo to zależy od kompozycji chmieli aromatycznych, która niestety nie jest mi znana, albo coś z tym chmielem jest nie tak. Poza tym nieprzyjemnym zapachem są oczywiście miłe dla nosa nuty chmielowe, ale niestety ta stęchlizna dominuje i psuje tak ważną w tym stylu przyjemność doznań węchowych.

Smak: Wyrazisty, mocno goryczkowy, sosnowo-cytrusowy z posmakiem wyżej wspomnianej stęchlizny. Szkoda, bo piwo potężne, mające zadatki na bardzo dobre Imperial IPA, niestety ten posmak dużo mu odbiera. Finisz mocny, długi, zalegający, bardzo goryczkowy, pestkowy, taki jak lubię.

Odczucie w ustach: Piwo treściwe, mocno goryczkowe, mocne, alkohol wyczuwalny, lekko podszczypujący. Wysycenie niewysokie ale ostre, wzmaga uczucie szczypania na języku.

[DonZ]

Piana: Niewysoka, jasnożółta, drobne i średnie pęcherzyki.
Kolor: Pomarańczowe, bursztynowe, wyraźnie zmętnione z pływającymi farfoclami prawdopodobnie przez nalewanie dostały się drożdże.
Aromat: Z butelki przyjemny słodki aromat chmielowy, żółtych owoców tropikalnych, do tego wyraźny mocny aromat chmielowy. W szkle mocniejsze aromaty chmielowy przykrywające te słodsze owocowe
Smak: Mocny chmielowy smak, z bardzo wyraźną goryczką i nieco mniej agresywnym ale jednak alkoholem. Piwo średnio wytrawne ma kontrę słodką i słodową lekko karmelową, ze średnią pełnią, występują jeszcze nuty kwiatowe i perfumowe. Finisz przyjemny krótki wyraźnie zaznaczony chmielową goryczką i mniej alkoholem. Wysycenie średnie do lekko wysokiego, z pewnością nie uchodzi uwadze.

Bardzo fajne piwo, wyraźnie do chmielone z przyzwoitą goryczką 90IBU jest na pewno. Nie do końca dobrze ukryty alkohol może trochę przeszkadzać. Natomiast z pewnością można pokusić się o dwie buteleczki, potem może być już mniej ciekawie.