Picie piwa w XVIIIw. (J. Kitowicz "obyczaje")

[TBM]

jeśli praca Jędrzeja Kitowicza z XVIIw. jest powszechnie znana, to się wygłupiłem, ale jesli ktos nie czytał rozdziału o obyczajach picia piwa (i innych trunków) w dawnej Polsce to polecam http://monika.univ.gda.pl/~literat/kitowic/025.htm
tamże wymienione słynne browary, sposoby i utensylia do picia piwa, zabawy piwne i in.
ustęp: "Beczka piwa w komin, kiedy się dobrała kompania dobrze pijących, wstawiona nie zabawiła dwóch godzin, a została wysuszona do drożdży albo przez debosz i z drożdżami. (...) Czterech, a czasem dwóch tylko dobrych łykaczów wypróżnili beczkę pięćdziesięciogarncową od wieczerzy do poduszki, mało albo nic zarwawszy północka. Na tryumf po zwycięstwie napili się gorzałki i poszli spać z dobrym zdrowiem, cokolwiek podochoceni." zrobił na mnie wrażenie!

[Makaron]

O kurcze Trzeba kultywować stare tradycje

[StaryKocur]

Widziałem "Opis obyczajów" wg Kitowicza w TVP
Był to spektakl w wykonaniu aktorów Teatru Starego w Krakowie
( bracia Grabowscy, Jan Frycz, Iwona Bielska itd. )
Absolutna rewelacja - 2 godziny zdrowego śmiechu.
Polecam każdemu

[TBM]

memento

a ten rozdział: http://monika.univ.gda.pl/~literat/kitowic/030.htm polecam organizatorom biesiad piwnych u siebie w domu kurcze, nie wiedziałem, ze można sobie w takich przypadkach..... "zdeboszować po cichu żonę przy chrapiącym mężu lub córkę przy matce"

[Pudlarz]

Książka Jędrzeja Kitowicza trafiła przypadkowo (niejako)do moich rąk. Ciekawa - opisująca obyczaje za panowania Augusta III. Rozdział o "trunakch i pijatykach" to oczywiście maleńki jej fragment. Żeby jeszcze na tę książkę (i inne) znaleźć czas...

[Standarte]

Opis obyczajów

Pozycja owszem znana (nie wiem jak powszechnie). Niewątpliwie miło się czyta, inna sprawa na ile odmalowany tam obraz był reprezentatywny dla swej epoki. Oczywiście większość spośród ludzi których historyczna edukacja nie wykracza poza etap szkoły średniej stwierdzi, że: "Za króla Sasa... "itd. Niemniej jednak warto sobie uświadomić, że wszelkie tego typu opisy mają charakter mniej lub bardziej tendencyjny, a na pewno skrótowy. Odnośnie czasów w których żyjemy rozumiemy doskonale ów relatywizm (wystarczy sięgnąć po kilka gazet z danego dnia aby otrzymać wiele różniących się perspektyw), tymczasem wykazujemy niczym nie uzasadnione przekonanie, że człowiek piszący swoją relację kilka wieków wcześniej zachowywał sprzeczny z ludzką naturą hiperobiektywizm i to przy braku innych relacji, mogących ten obraz zweryfikować. Aby przybliżyć problem o którym piszę wspomnę jedynie jak diametralnie odmiennie bywa oceniany okres PeeReLu, dla jednych jest minionym koszmarem, ucieleśnieniem wszelkiego zła, a dla innych ("inteligentnych inaczej" ) mitycznym okresem szczęśliwości.