piwa monachijskie na ziemiach polskich (?)

[ergie]

W najnowszym numerze Pivarii reprodukowana jest reklama składu Piwnego W. Szenica w Warszawie, jako importera/przedstawiciela monachijskiego Pschorbrau.

Tekst na reklamie brzmi:
"Munchener Pschorbrau nadchodzi co kilka dni znakomite i świerze do Głównego Składu na Królestwo i Cesarstwo W.Szenic Warszawa, Miodowa 3, Teledf. 33. Sprzedaż na butelki, antałki i półantałki. Wszystko oryginalnie ściągnięte w browarze w Monachium."

I teraz moje pytania:
1. Czy znane są inne składy sprowadzające piwa z Monachium na ziemie polskie?
2. Czy gdzieś można znaleźć podobne reklamy takich składów?
3. Czy sprzedarz na butelki wiązała się z istnieniem etykiet z zaznaczeniem przedstawiciela/importera?

Będę wdzięczny za pomoc

[Andi]

W odpowiedzi na 3 punkt postu
Moze to troche nie na temat ale napisze ze wiele piw sprowadzanych z Polski do Niemiec ma swoja kontra Etykiete i tam wlasnie jest zaznaczone ze Ten a Ten sproeadza to Piwo.
Z Zywcem i Tychami jest na przyklad Firma Lazar.
A tak pozatym spotkalem sie z wieloma Piwami na ktörych pisza kto jest ich Importerem a nie kto jest ich producentem.
Wiele Piw z Azjatyckich wlasnie produkowana jest w Europie .
Dom 133 Piw z Hamburga specjalizujacy sie Importem Piw z calego Swiata wymyslil nawet swoje Etykiety i poza tym nie wiadomo z kad to piwo pochodzi

[Krzysiu]

Tak na zawołanie to nikt nie strzeli odpowiedzą. Ale byli importerzy (najlepiej szykać własnie w ogłoszeniach prasowych). We Wrocławiu była firma "Conrad Kissling", która opanowała znaczną część Dolnego Śląska i Opolszczyzny w zakresie dystrybucji "Kulmbachera". Ale po licznych miasteczka byli przedstawiciele handlowi "Pschorra" (innych monachijsczyków nie widziałem, Kulmbachera, Nurnbergera i innych niemieckich browarów. Nie mam tego w notatkach, bo nie interesował mnie ten temat.

[ergie]

Krzysiu to nie chodzi o natychmiastową odpowiedź. Już to co napisałeś jest dla mnie małym kamyczkiem do całości. Tak więc wielkie dzięki

[brzeczka]

W Szczecinie prze I w. św. głównym przedstawicielem na Pomorze browaru Hackerbraeu był Freiherl. von Seydlitz und Kurzbach`sche Brauerei - reklama w galerii,
poniżej zdj reklama jednej z większych i długo działających hortowni piwa Neubauer & Wilke - w ofercie min. Hacker, Pschorr i Buergerbraeu z Monachium

[becik]

to chyba chodzi o tę samą reklamę

http://www.browar.biz/galeria.php?id=1534

[yendras]

W Poznaniu na przełomie XIX i XX wieku była cała masa knajp prowadzących wyszynk piw bawarskich, m.in. z monachijskich browarów Garbriela Sedlmayra, Thomasbräu, Pschorr, Königliche Hofbrauhaus oraz z browaru Siechena w Norymberdze. Zapewne były to tylka piwa z beczek. Czy były również rozlewane przez miejscowych dystrybutorów w butelki - bo zdaje się, że o takie Ci głównie chodzi - nie wiem.

[fukfuk]

Odpowiedź mało konkretna, ale może budująca ogólny obraz sytuacji piwa monachijskiego (z Monachium) w Łodzi:

"Ostra walka konkurencyjna toczyła się nie tylko między browarami lokalnymi, lecz również między browarami łódzkimi a większymi zakładami piwowarskimi z Królestwa i spoza jego granic. Składy piwa miały w Łodzi już w XIX w. m. in. słynne browary z Rygi – Stritzky i Waldschlosschen, znane zakłady warszawskie W. Kijok & Co., K. Machlejd, Haberbusch i Schiele, zgierski browar O. Marczewskiego, browary Okocim, Drozdowo, Lućmierz i Zenona Anstadta ze Zduńskiej Woli (po 1902r.), ekskluzywne restauracje sprowadzały także znakomite, oryginalne piwa z Pilzna, Monachium, Norymbergii i Moskwy. "

Jaskulski Mirosław: „Piwowarstwo łódzkie do 1939r.” w: „Browarnictwo łódzkie przełomu XIX i XX w.”
Wydane przez Muzeum Historii Miasta Łodzi jako uzupełnienie wystawy pod tym samym tytułem (lata 70. XX w.)

Tyle na razie wygrzebałem o sprowadzaniu do Łodzi piwa z Monachium. Większość łódzkich browarów na przełomie XIX i XX w. warzyła piwa typu monachijskiego, zazwyczaj nazywano je - dość odkrywczo - Piwami Monachijskimi, ale chyba nie o to chodziło.

[ergie]

No dzięki za Wasze wypowiedzi układające się w całość, i utwierdzające mnie w moim zamiłowaniu do piw monachijskich

[brzeczka]

Dla wprowadzenia przerwy w czytaniu obrazek Hackerbraeu Restauranr w Szczecinie z 1915

[brzeczka]

Kolejny obrazek: wejście do Muenchner Eberlbraeu z 1902,
poza tym w Szczecinie działały firmowe knajpy: "Zum Franziskaner" przy Berliner Tor 1, czyli centrum centrum miasta, Muenchner Buergerbraeu, Muenchner-Spatenbraeu przu Politzerstr. 94 - dziś Al. Wyzwolenia, Pschorrbraeu - Falkenwalderstr. 129, Spatenbraeu (druga kanjpa)
Z innych bawarskich browarów swoje lokale miały: Kapuzinerbraeu i Reichelbraeu (Kulmbach), Siechenbraeu (J. G. Reif Brauerei Nuernberg), Zum Lutdichten (J. G. Reif Brauerei Nuernberg - róznice w nazewnictwie niech tłumaczy Piwawar, ja mogę przedstawić histrię nazwy Luftdichten), Tucher Nuernberg w kilku poważnych lokalach, Thomasbraeu Muenchen min. w UFA Palast, Erlanger Nicklasbraeu przy Moltkestr. 15, Wuerzbuerger Hofbraeu

[Leonpraga]

Z chwilą rozwoju kolejnictwa, tak zwanej drogi żelaznej, na terenach polski i polepszaniu się głównych szlaków komunikacyjnych, coraz częściej do rąk ludności trafiało piwo z Europy, tak zwane monachijskie lub angielski porter i słynne „Ale” które swym smakiem i dłuższą trwałością przewyższało nasze swojskie marcowe.
Pod koniec XIX w., udoskonalenie produkcji piwa w Warszawie było wręcz konieczne, ta gałąź naszego przemysłu piwnego, jeśli można ją tak nazwać, stał na zatrwrzająco niskim poziomie produkcyjnym i jakościowym.
produkcja piw monachijskich w Warszawie zajmowało sie sporo browarów jak; Haberbusch & Schiele, Karol Machlejd, Herma Jung, Seweryn Jung, Reych, Browar "Bristol" Hirsza Silberfadena itp.

[Piwowar]

Moda na piwa monachijskie rozpoczęła się według mnie w drugiej połowie XIX wieku. Pod względem eksportu piwa browary monachijskie miały trochę późniejszy start niż konkurencja z Bawarii północnej, to znaczy z Kulmbach, Norymbergi, Erlangen, Schwabach, czy Bambergu. Konkurencję tę udało się jednak w krótkim czasie dogonić, a nawet z czasem prześcignąć. Browary w innych częściach Europy nie przyglądały się bezczynnie ekspansji piwa monachijskiego, dlatego już od początku lat siedemdziesiątych XIX wieku zaczęto produkować podobne piwa nie tylko w Monachium. Od tej pory zaczęto też rozróżniać pomiędzy piwami monachijskimi, to znaczy takimi, które zostały uwarzone według metody monachijskiej i z monachijskiego słodu gdziekolwiek w Europie oraz tak zwanymi prawdziwymi piwami monachijskimi, warzonymi w mieście Monachium. Poważny rozwój produkcji piw tego typu przez browary znajdujące się poza stolicą Bawarii to według mnie dopiero lata osiemdziesiąte i dziewięćdziesiąte XIX wieku. W tym okresie coraz więcej browarów zaczęło zaopatrywać się w suszarnie przystosowane do produkcji słodu monachijskiego. Jednym z głównych producentów suszarni tego typu była firma Reischl z Monachium. Pod koniec lat osiemdziesiątych XIX wieku suszarnie monachijskie posiadały na przykład browary w Szczecinie, Głogowie i Zielonej Górze. Suszarnie przystosowane do produkcji słodu monachijskiego, które podobno pod względem technicznym przewyższały nawet suszarnie monachijskie, produkowała też fabryka maszyn „Germania“ w Chemnitz. Suszarnie tego typu zakupiły w latach osiemdziesiątych browary i słodownie w Tychach, Sopocie i Nysie. Wraz z instalacją nowych suszarni wzrastało zapotrzebowanie na fachowców, potrafiących takowy sprzęt obsługiwać. Browar Friedländerów na opolskiej Pasiece zamieścił w 1888 roku w prasie fachowej ogłoszenie następującej treści:

Poszukiwany pilny i zdolny starszy słodownik, który w tym fachu pracował w większej słodowni monachijskiej. Oferty wraz ze świadectwami oraz żądanym wynagrodzeniem kierować do Browaru Zamkowego w Opolu.

Co do oryginalnych piw monachijskich, to na przełomie XIX i XX wieku, monachijskie kolosy posiadały swe restauracje oraz składy piwa we wszystkich większych miejscowościach, czego dowodem są przede wszystkim księgi adresowe oraz liczne pocztówki.

[ergie]

Browar Augustinera we Wrocławiu

[Krzysiu]

To nie był browar, a jedynie wyszynk.