32 Via dei birrai, Atra

[kony]

Jedno z piw zakupionych w Birrotece podczas niedawnego pobytu we Włoszech. Browar z okolic Treviso warzący 6 różnych piw. Po zdjęciu kapturka osłaniającego szyjkę odkrywamy goły kapsel ale niespodzianka pojawia się dopiero po odkapslowaniu. Tam czeka na nas korek ale dosyć specyficzny - ja spotkałem taki po raz pierwszy. Nie jest to naturalny korek tylko z tworzywa ale nie jednolity. Wykonany jest warstwowo przyczym wewnętrzna część jest miękka tak że korkociąg wchodzi weń jak w masło.
Po przebyciu potrójnej zapory można już nalać piwo do szklanki i podziwiać naprawdę pokaźną i gęstą pianę, która z czasem redukuje się do beżowego dywanika pozostającego do samego końca.
Na kontretykiecie udało mi się odszyfrować, że korzystają ze słodu aromatycznego lub aromatyzowanego. Wiem, że to spora różnica ale moja nieznajomość włoskiego ogranicza mnie do takiego stwierdzenia.
Z założenia miało to być piwo pseudo belgijskie - doppio malto, ale do Belgii z Treviso jest dosyć daleko i to niestety można wyczuć w smaku. W piwie zbyt przebija się posmak alkoholowy i jeszcze coś czego od pół godziny nie mogę zidentyfikować. Mam to na przysłowiowym końcu języka ale ponieważ piwo mi się skończyło to już pewnie nie wpadnę na to co to było. Pomimo dużej mocy (7,3% alc.) i pewnie sporego ekstraktu smak dosyć płaski w porównaniu do swoich belgijskich pierwowzorów.
Reasumując, można spróbować ale zważywszy na cenę (9 EUR / 0,75) raczej nie powtórzę.

[ART]

"doppio malto" nie oznacza dubbela, to bardziej określenie piwa mocniejszego (?) , taki napis widywałem także na zwykłych lagerach...

[kony]

Być może masz rację, jak już wspominałem moja znajomość włsokiego ogranicza się do kilkunastu zwrotów z których spora część należy do tzw. niecenzuralnych
Pewnie zasugerowałem się informacjami które zdobyłem w czasie niedawnych rozmów z ludźmi związanymi z piwem we Włoszech. Wg nich włoskie piwowarstwo jako że nie posiada żadnych własnych tradycji w tej dziedzinie jak również żadnych własnych surowców piwowarskich, całkiem otwarcie czerpie z doświadczeń i opiera się na stylach głównie belgijskich i brytyjskich. Przy czym należy zaznaczyć, że rozmawialiśmy o browarach niezależnych, głównie małych i mikro a nie tych kontrolowanych przez Heinekena. Potwierdzeniem tego jest fakt że całkiem dobrze sprzedają się górnofermentacyjne "real ales" czy mocne ales belgijskie pomimo tego że ze względu na klimat powinny schodzić w zasadzie same lekkie orzeźwiające pilsy.