Dungarvan, Helvick Gold Blonde Ale

[kony]

Bursztynowe, mętne od drożdży z krótkotrwałą "luźną" pianą.
Wysycone dość intensywnie w ten charakterystyczny dla kondycjonowania w butelce sposób. W smaku dominuje goryczka i posmak drożdży. W dalszej kolejności wyraźnie cytrusowe. Całkiem dobre, bardzo przypominające piwa domowe.
Alk. 4,9%

[Cooper]

PIANA: jak na ejla dosyć cierpliwa, ba nawet bym powiedział że długodystansowa w czasie. Biała i dosyć gęsta acz niezbyt gruba.
KOLOR: jasnozłoty, trochę mętny.
SMAK: poprzez dodanie cytrusowego posmaku przypomina mi chyba bardziej witbiera niż ejla a jako że witbiery lubię to i ten ejl określiłbym jako jeden z lepszych jakie piłem a uzbierało się ich już myslę z 10-20 różnych minimum. Żeby jednak nie było że piwowarom z Dungarvan zamiast ale wyszedł witbier dodam że piwo ma jednocześnie charakterystyczną dla ejli sporą goryczkę która jednak w tym piwie nie przeszkadza mi bardzo. Alkohol 4,9%. Jeżeli ktoś ma mozliwość testowania irlandzkich piw to właśnie to piwo powinno moim skromnym zdaniem być jednym ze spróbowanych.
NAGAZOWANIE: tu również jest zgodność z typowym ejlem tzn CO2 nie rozsadza bynajmniej butelki.
OPAKOWANIE: kolejna z serii kilku udanych etykiet tego browaru. Tym razem niezgodnie z nazwą nadano jej kolorystykę błękitną. Sama nazwa piwa pochodzi od zatoki na południowym wybrzeżu Irlandii nieopodal miasta Dungarvan w którym mieści się browar.