BrewDog, Dead Pony Club

[Noriusz81]

Dead Pony Club,
but. 330 ml, zaw. alk. 3,8 % obj.,
najlepiej spożyć przed: 24.01.2014

barwa - klarowna, ciemnozłocista;
piana - trwała, średniopęcherzykowa;
aromat - wyraźny chmielowy, poza tym wyczuwalne nuty trawiaste, cytrusowe i mango;
smak - dobra porcja goryczki, słodowość minimalna, te 3,8 % dają wrażenie lekkiej wodnistości;
wysycenie - średnie

Udane APA (wg info na stronie browaru chmielone Simcoe, Citra i HBC), idealne na niedzielne popołudnie; po prost dobre, sesyjne piwo.

[jacekwerner]

A tak wygląda :

[lucifuge]

to piwo jest genialne. Nie piłem nigdy piwa o zawartości alkoholu 3,8 o takim smaku i aromacie. Jest bogato i smakowicie a jego lekkość tylko przyspiesza konsumpcję. Jestem fanem!

[grew]

Tragedia!

Po pierwszym uderzeniu aromatu, który mnie zachwycił, przyszło otrzeźwienie - zapach stał się niezbyt przyjemny, zbyt trawiasty. W smaku bardzo licha goryczka, znów trawa. Dopiłem, ale szczerze odradzam.

Kolejny nieudany wynalazek, który próbuję...

[wpadzio]

Barwa bursztynowa, w pełni klarowna.
Piana niewysoka, jednak o mięsistym, zwartym charakterze. Zalega trwale gęstym kożuchem.
Zapach faktycznie zdominowany jest przez chmielową trawiastość. I faktycznie ma bardzo jednostronny wymiar. W zasadzie estry owocowe nie są wyczuwalne, podobnie jak słodowość.
W smaku jest jeszcze bardziej ekstremalnie. Nie potrafię sobie przypomnieć piwa o równie silnym poziomie nut trawiasto-ziołowych, a czasem wręcz wpadających w apteczne. W posmakach pozostaje wyraźna goryczka i dopiero gdzieś na samym końcu jest delikatne chlebowe odbicie.
Nagazowanie na średnim poziomie. Odpowiednie.
Opakowanie jak to u BrewDogów. Tym razem w zielono-seledynowym odcieniu.

Hmmm... Jak na piwo o stosunkowo niskiej ekstraktywności i woltażu ma wyjątkowo wybujałe ego Niestety jest zbyt jednostronne. To trochę tak jakby przyprawiając na przykład węgierski gulasz ostrą papryką wypadło nam niechcący wieczko wraz z całą zawartością pojemniczka. Mam odczucia ambiwalentne. 6,5 w skali 1-10.

[Oskaliber]

Kolor: Złoty, klarowny.
Piana: Biała, średnio trwała, opada do kożucha.
Zapach: Zdominowany przez amerykańskie chmiele (cytrusy, owoce tropikalne, sosna).
Smak: Dosyć wytrawne. Słodowość równoważona posmakami amerykańskich chmieli i średnią, żywiczną goryczką.
Wysycenie: Średnie.
Ogółem: Dobre, lekkie, sesyjne.

[yaro74]

Kolor bursztynowy.
Piana średniowysoka, średniotrwała.
Zapach średniointensywny, trawiasty, owoce tropikalne, lekka żywiczność.
Smak zdominowany przez nuty trawiaste i żywiczne, owocowość daleko w tle. Goryczka średnia.
Wysycenie średnie.
Piwo takie sobie, może jak zauważył Wpadzio zbyt jednostronne.

[żąleną]

Podstawowa wada tego piwa to przewaga zapachu nad smakiem. Za dużo obiecywałem sobie po pierwszym niuchu, ale niski (prawdopodobnie) ekstrakt robi swoje. Niemniej mimo niedoborów "ciałka" piło się przyjemnie, a wspomnienie smaku chmieli wracało mi na podniebienie jeszcze następnego dnia.

[RobertK]

Kolor bursztynowy
Piana na 5 gęsta długo osadza się na szkle do końca picia i potem
zapach chmiel, owoce tropikalne, cytrusy - super
smak dość lekkie, mało treściwe, goryczka niska do średniej, bardzo pijalne idealne na upalny dzień lekkie piwko (3,8% alk.), smaczne, sesyjne.

[zolt]

Barwa jasna, czasami mam wrażenie, że wpada w lekki pomarańcz. Klarowne.
Piana początkowo dość obfita, ale szybko dość szybko znika. Bardzo delikatnie oblepia ścianki. Biała. Bez szału.
Aromat chmielowy, ale bardziej w kierunku lasu iglastego, roślinności, rawy, aniżeli owoców. W sumie to dość ciekawy i mi się to podoba. Coś trochę innego.
W smaku lekkie. Czuć, że ekstrakt jest niski. W tle czuć dziwny akcent, pewnie to przez te chmiele. Czuć połączenie aromatu wraz z tym specyficznym roślinnym posmakiem. W sumie to ciekawe połączenie, ale zapewne nie każdemu przypasuje. Mi się podoba, bo jest to ciekawostką i jest czymś innym, jest oryginalnie i specyficznie. Tym bardziej, że to lekkie piwo i ma tylko 3,8% alkoholu.
Etykieta jak to u BrewDoga, papier świetny. Kolorystyka pasuje do charakteru piwa.

[Mars276]

Wersja puszkowa pod nazwą Dead Pony Pale Ale - przypuszczam, że to to samo piwo.

Kolor: Złocisty, piwo jest lekko opalizujące.
Piana: Obfita, drobnopęcherzykowa, ale niezbyt trwała. Koronka śladowa.
Aromat: Słodkie owoce tropikalne wymieszane z żywicą. Intensywny i bardzo przyjemny.
Smak: Wytrawne, pełnia niska, ale piwo nie jest wbrew moim obawom wodniste. Goryczka niska (mogłaby być dużo wyższa) i krótka. W smaku więcej jest żywicy niż jakichkolwiek owoców. Jest przyzwoicie.
Wysycenie: Średnie do wysokiego. Jak na mój gust trochę za wysokie.
Opakowanie: Fajna puszka z nowej serii opakowań Brew Doga. Brak składu na minus.
Uwagi: Dobre APA z fajnym aromatem i niezłe w smaku. Niski woltaż na plus. Na minus zdecydowanie piana i za niska goryczka.

4/5

[KJK]

Butelka 330ml Dead Pony Club Session Pale Ale

Kolor: Złocisty, bursztynowy, klarowny.
Piana: Minimalna, brak koronki.
Aromat: Cytrusy i igły świerku w upalny, letni dzień.
Smak: Nienachalny, trawiasty. goryczka między niską i średnią.
Wysycenie: Średnie. Pasuje - w końcu session.
Opakowanie: Porządna, przyjemnie wyglądająca etykieta z wypukłymi napisami i innymi elementami graficznymi. Bardzo fajna, wciąż się nią bawię

Można wypić bez obrzydzenia, a po ciężkim dniu pracy zapewne z przyjemnością.

[Dreamer]

styl: session IPA
alk. 3,8%

Jeszcze jedno piwo z podstawowego koszyka piw "marketowych" BrewDoga i legenda z głośnym skandalem w tle (jak wszyscy wiedzą, medialne skandale to szczególna siła napędowa szkockiego browaru). Na pocz. 2014 r. browar miał kolejne ostre zwarcie z Portman Group, społeczną organizacją regulującą zasady spożycia alkoholu na terenie UK (to ten sam Portman, który kilka lat wcześniej oskarżył BrewDoga o rozpijanie narodu po wprowadzeniu na rynek mocnego "Tokyo", na co James Watt przewrotnie zareagował wypuszczeniem serii najmocniejszych - w tamtym czasie - piw na świecie). Na nieszczęście dla tej szacownej organizacji, jest ona uosobieniem najgorszych przewin, z którymi BrewDog walczy od początku działalności: po pierwsze - zajmuje się ustalaniem norm, a po drugie - jej członkowie rekrutowani są spośród największych producentów alkoholu w kraju (czytaj: koncernów). Tym razem Portmanowi nie spodobała się "morska opowieść" na etykiecie "Dead Pony Club", a konkretnie prowokacyjna zachęta do szybkiego picia i dobrej zabawy ("drink fast, live fast, sleep late and rip it up down empty streets" - szybko pij, szybko żyj, długo śpij i rozbijaj się pustymi ulicami). Portman znów oskarżył BrewDoga, tym razem o namawianie do upijania się i zachowań aspołecznych, na co najpierw Watt odpowiedział - z właściwą sobie swadą - że pusta ulica nie jest przestrzenią społeczną, bo jest... pusta! i zakończył dyskusję "Przykro nam, ale opinie Portman Group mamy głęboko w d**** ". Rozpętało się medialne piekło, woda na młyn sprawnie działających trybów machiny marketingowej BrewDoga. A im większe było oburzenie czynników oficjalnych, tym rosło poparcie fanów wyrażone lawiną wpisów w sieci. Sprawa rozeszła się po kościach, wygrało piwo - niewinne, sesyjne IPA, na które pewnie nikt nie zwróciłby szczególnej uwagi.
W piwie o ekstr. 10% uwarzonym na zasypie ze słodów Extra Pale, Cara, Crystal prawdopodobnie z upływem czasu zmieniało się nachmielenie; dziś są to odmiany Simcoe, Citra i Mosaic. IBU 40

BARWA: ciemnozłota
ZAPACH: bardzo intensywne aromaty chmielowe w wytrawnej odsłonie - gorzkie cytrusy, nuty leśnego igliwia, żywiczne i duszące nuty Mosaica tutaj w bardzo przystępnym wydaniu; kolejne podstawowe piwo browaru kuszące niezwykle mocnym aromatem
SMAK: smukłość i wytrawność profilu pozwala aromatom chmiełowym na pełen rozkwit: grejpfruty, żywica, leśne igliwie, trochę ziół, znów rześkie cytrusy, białe wino i w tym wszystkim lekko zatykająca nuta Mosaika; bogaty bukiet aromatyczny idealnie podkreśla wyrazista grejpfrutowa goryczka; całość delikatna, łagodna (nawet Mosaic jest tu w bardzo przyjemnej, mało rozpuszczalnikowo-naftowej odsłonie, choć też i pozbawiony aromatu słodkich pomarańczy, który można z niego wydobyć), ale nie tracąca na intensywności, dzięki czemu piwo nie ociera się o wodnistość.
Jak wszystkie inne piwa z oferty podstawowej, tak i to nie dostarczy ekstremalnych wrażeń, ale gładko wprowadzi w klimat piwnej rewolucji (zwłaszcza tych, którzy będą mieli pierwszy kontakt z wytrawnym, duszącym aromatem chmielu Mosaic).

[Javox]

Ciekawe lekkie piwo ale goryczkę ma niemałą...

Piana - średnia, na dłużej cienka warstewka.
Lacing - dość ładny.
Barwa - jasny bursztyn lekko pomarańczowy.
Gaz - średni.
Aromat - kombinacja ziołowości, trawiastości i łodygowości
Smak - mało słodkie, ziołowo i gorzko cytrusowo. Piwo jest lekko ściągające.

W sumie w kwestii "session" ok

[Javox]

Dziś było morelkowe z mandarynką na ziołach z gorzkawą egzotyką.
Aromat mandarynka z ziołami. Goryczka nie za wysoka.

Ogólnie całkiem spokojna konsumpcja .

Wersja puszkowa prezentuje się tak...