Tweet
Dark Star to rzemieślniczy mikrus z hrabstwa West Sussex w południowej Anglii. Mieści się we wsi Partridge Green niedaleko Horsham. Pomysł wykiełkował w 1994 roku w Brighton, od tego czasu browar zaliczył dwie przeprowadzki. A w obecnej lokalizacji działa od lat kilku.
Bock to kolaboracja z innym craftem - Saltaire. Piwo zostało uwarzone jako tradycyjny niemiecki koźlak, choć alkoholowo odstaje nieco w dół od swoich kontynentalnych braci - posiada tylko 5,6%. Do produkcji użyto słodów Pale, monachijskiego, Crystal a także czekoladowego oraz trzech chmieli: Hersbrucker, Hallertau i Challenger. Tak więc trochę na bogato.
Barwa ciemnobrązowa, pod światło wyraźnie miedziana. Wtedy też widać bardzo dobrą klarowność.
Piana uboga od samego nalania. Lekko beżowa, redukuje się po kilkudziesięciu sekundach do drobnego naśnieżenia. Po kilku minutach poza skąpą obrączką nie ma już nic.
Aromat lekko podpalany, nieco melanoidynowy. Wyczuwalna czekolada i karmel.
Smak słodowy, czysty. Pojawiają się opiekane nuty. Jest pewna kawowa, wytrawna goryczka, są nieco kwaskowe odcienie i odrobina karmelu. Piwo jest jednak wytrawne, pozbawione praktycznie słodkich akcentów. Daje się również odczuć zbyt niska treściwość jak na koźlaka.
Nagazowanie jest całkiem spore, podkreśla wytrawność i kwaśne nuty.
Butelka z samoprzylepną etykietą w nieco komiksowym stylu. Kapsel pożyczony od kolegów z Saltaire.
Szczerze mówiąc peanów nie ma co wznosić. Ten bock zaliczył skok w bok. Za karę 7,5 w skali 1-10 i przez tydzień zakaz kontaktów z innymi kozłami.
I przepraszam za zdjęcie. Ponieważ w najważniejszym momencie padł mi sprzęt musiałem awaryjnie posiłkować się żelazkiem. Dopóki była jakaś resztka piany. No ale przynajmniej poglądowo coś będzie
Bock to kolaboracja z innym craftem - Saltaire. Piwo zostało uwarzone jako tradycyjny niemiecki koźlak, choć alkoholowo odstaje nieco w dół od swoich kontynentalnych braci - posiada tylko 5,6%. Do produkcji użyto słodów Pale, monachijskiego, Crystal a także czekoladowego oraz trzech chmieli: Hersbrucker, Hallertau i Challenger. Tak więc trochę na bogato.
Barwa ciemnobrązowa, pod światło wyraźnie miedziana. Wtedy też widać bardzo dobrą klarowność.
Piana uboga od samego nalania. Lekko beżowa, redukuje się po kilkudziesięciu sekundach do drobnego naśnieżenia. Po kilku minutach poza skąpą obrączką nie ma już nic.
Aromat lekko podpalany, nieco melanoidynowy. Wyczuwalna czekolada i karmel.
Smak słodowy, czysty. Pojawiają się opiekane nuty. Jest pewna kawowa, wytrawna goryczka, są nieco kwaskowe odcienie i odrobina karmelu. Piwo jest jednak wytrawne, pozbawione praktycznie słodkich akcentów. Daje się również odczuć zbyt niska treściwość jak na koźlaka.
Nagazowanie jest całkiem spore, podkreśla wytrawność i kwaśne nuty.
Butelka z samoprzylepną etykietą w nieco komiksowym stylu. Kapsel pożyczony od kolegów z Saltaire.
Szczerze mówiąc peanów nie ma co wznosić. Ten bock zaliczył skok w bok. Za karę 7,5 w skali 1-10 i przez tydzień zakaz kontaktów z innymi kozłami.
I przepraszam za zdjęcie. Ponieważ w najważniejszym momencie padł mi sprzęt musiałem awaryjnie posiłkować się żelazkiem. Dopóki była jakaś resztka piany. No ale przynajmniej poglądowo coś będzie
Attached Files