San Miguel, San Miguel Fresca

[wpadzio]

W odróżnieniu od ocenianej przez Sibarha wersji z Wysp Brytyjskich mój egzemplarz pochodzi z Barcelony. Alkohol podobnie 4,4%. Ekstrakt podany tylko na dodatkowej nalepce polskiego dystrybutora - 10,8%. Kontra generalnie w wielu językach. Nie spodziewam się absolutnie szału, choć pogoda jest sprzymierzeńcem tego typu produktów.

Złocista, klarowana barwa.
Biała i średnia piana, o niedużej trwałości. Redukuje się do cienkiego naśnieżenia, aczkolwiek początkowo mocno pozostaje na szklance.
Słodowy, dość mdły aromat z nutami warzywnymi
Smak niemiłosiernie słodowo-słodki, o kukurydzianym charakterze i cieniu mokrego ziarna. Zero goryczki. Po kilku sekundach nie zostaje nic w posmakach.
Nagazowanie jest tylko średnie, zdecydowanie niższe niż się spodziewać można po takim piwie.
Przezroczysta butelka jak u Sibarha w linku powyżej, z bardzo kosmetycznymi zmianami. Kapsel tym razem przypisany piwu. Samoprzylepna etykieta mocno kojarząca się na przykład z Coroną.

Nie ma o czym pisać. Piwo na plażę. Bezsmakowe, za to mokre. No i, co przecież ważne, trochę ma procentów. Na badziewnej osiemnastce jakiejś małolaty zejdzie kilka krat. Z cytrynką lub bez. Obiektywnie za wrażenia z konsumpcji 4,5 w skali 1-10, choć wiem, że jestem niesprawiedliwy, bo przecież to piwo TAK WŁAŚNIE MA SMAKOWAĆ

[nietzschee]

Wygląd: Jasna słomka, piana dosyć nietrwała, więc i lacing żaden.
Zapach: wow, pachnie jak Löwenbräu, a tuż po otwarciu niemal jak Jever, do tego fajnie chlebkowo, kukurydzianie, tak jak hiszpańskie lagery pachną.
Smak: połączenie tej hiszpańskiej gładkości, chlebowości z odrobiną ryżu i kukurydzy, (standardowy San Miguel z Włoch, a ten najczęściej gości na naszych półkach, zwykle jej nie ma), a do tego bardzo wysoka chmielowość, ziołowa, kojarzy się z jakimś oregano i bazylią, do pełni szczęścia brakuje goryczki, bo jest minimalna i byłby super pilzner, ale i tak jest niezłe jak na koncerniaka.