związek (prawie) doskonały [pyt. egzystencjalne nr 1]

[Krzysiu]

Ale nie jest to rekord długości trwania związku

Jak ładnie to brzmi: po prostu "związek". Nie małżeński, ale taki ot. Jak radziecki, czy zawodowy. Tylko łatwiej sztandar wyprowadzić.

[adam16]

Co tu powiedzieć? Mój związek trwa 15 lat, w tym prawie 7 lat w małżeństwie. Według mnie nie ma reguł. Jak ktoś nie chce być dłużej z drugą osobą do go siłą nie zmusisz.
Jest jeszcze problem - kiedy się odwidzi tej osobie, która chciała już nie być w związku, a jednocześnie ten który chciał już znowu nie chce. Dylemat czapli i żurawia.

[adam16]

adam16 napisał(a)
Co tu powiedzieć? Mój związek trwa 15 lat, w tym prawie 7 lat w małżeństwie. Według mnie nie ma reguł. Jak ktoś nie chce być dłużej z drugą osobą do go siłą nie zmusisz.
Jest jeszcze problem - kiedy się odwidzi tej osobie, która chciała już nie być w związku, a jednocześnie ten który chciał już znowu nie chce. Dylemat czapli i żurawia.

Trwał...

[Marusia]

Krzysiu napisał(a)

Jak ładnie to brzmi: po prostu "związek". Nie małżeński, ale taki ot. Jak radziecki, czy zawodowy. Tylko łatwiej sztandar wyprowadzić.

No właśnie, w tym rzecz. I uważam, że póki czlowiek nie jest pewien (no, w miarę), że jest w stanie postanowić coś do konca życia, to lepiej niech ten sztandar sobie czeka w pogotowiu do wyprowadzenia.

[Krzysiu]

No tak, o ileż to łatwiejsze. Po prostu - znudziło się. Albo - nie pasujemy do siebie (a przedtem pasowaliśmy). Tak ucieczka od odpowiedzialności za siebie, za słowa, za czyny, za drugą osobę. Można nawet mieć walizkę w pogotowiu. Tylko kiedyś można już nie trafić na kolejną osobę.

[becik]

Krzysiu napisał(a)
No tak, o ileż to łatwiejsze. Po prostu - znudziło się. Albo - nie pasujemy do siebie (a przedtem pasowaliśmy). Tak ucieczka od odpowiedzialności za siebie, za słowa, za czyny, za drugą osobę. Można nawet mieć walizkę w pogotowiu. Tylko kiedyś można już nie trafić na kolejną osobę.

trudno, lepsze to niż na siłę reanimowanie trupa, a bycie z kimś dla BYCIA jest gorsze niz ta odpowiedzialność o której piszesz, pewne decyzje są trudne ale jeśli jest taka wola obojga to po co coś ciagnąć bo kiedys coś się obiecało, zrobiło etc? Jest sens?

[grzeber]

Krzysiu napisał(a)
Tylko kiedyś można już nie trafić na kolejną osobę.

Osobiście wolałbym być sam i wiedzieć, że ta druga osoba, z którą się rozstałem jest w nowym szczęśliwym związku (lub jest szczęśliwa sama) niż męczyć się razem wiedząc, iż nikomu na dobre to nie wychodzi.

[Marusia]

Krzysiu napisał(a)
Tylko kiedyś można już nie trafić na kolejną osobę.

Trudno, wtedy zawsze pozostaje jeszcze forum browar.biz

[kalifat]

Krzysiu napisał(a)
No tak, o ileż to łatwiejsze. Po prostu - znudziło się. Albo - nie pasujemy do siebie (a przedtem pasowaliśmy).

Krzysiu przecież takie coś zdarza się bardzo często. Nie można zagwarantować, że zauroczenie czy zafascynowanie kiedyś się nie skończy. Sam znam byłą parę, która przez kilka lat UDAWAŁA, że ma wspólne zainteresowania. Dopiero później zrozumieli, że 'nie pasują do siebie', bo wreszcie zaczęli myśleć o swoim związku 'na poważnie'.

Tak ucieczka od odpowiedzialności za siebie, za słowa, za czyny, za drugą osobę. Można nawet mieć walizkę w pogotowiu.

1.Zgadzam się z Tobą o ile rzeczywiście rozstanie jest wywołane tym czynnikiem. Bo jeśli, ktoś wreszczie zrozumiał, że to nie ta osoba, że sam mało daje, że sam się meczy, to odpowiedzialność nie ma tu nic do rzeczy. Jaka odpowiedzialność za słowa? Że powiedziałem wiele razy wcześniej 'kocham Cię'? A może przestałem mówić to już pół roku temu, bo się zastanawiałem, a teraz już wiem, że nie kocham.

2.Nie wiem dlaczego, ale młodzi ludzie strasznie dziś się boją 'poważnych związków'. Tak jakby cały czas chcieli być nastolatkami. Uciekają od tego w pracę, w kolejne studia, w 'związki partnerskie', zostawiając sobie tę furtkę, żeby jeszcze udało się kiedyś uciec. To rzeczywiście z odpowiedzialnością ma mało wspólnego, sczególnie z odpowiedzialnością za drugą osobę. Dla mnie jest to strasznie egoistyczne, bo w takim układzie zawsze mogę 'trzasnąć drzwiami' i rozpocząć życie od nowa.

[Marusia]

Kalifat, jakoś przedostatni akapit zaprzecza ostatniemu - to w końcu jakie jest Twoje zdanie na ten temat, bo jakos trudno wywnioskować.

[kalifat]

Chyba rzeczywiście trochę nagmatwałem.
Bardziej chodziło mi o to, żeby w tych punktach pokazać dwa etapy bycia w związku.
Punkt (1) miał przedstawić parę ludków, którzy się wciąż poznają, jeszcze nie planują żadnych konkretnych decyzji. Nie miał on dotyczyć 'związku trwałego'. Nie chciałem również atakować Krzysia, ale tak mi się skojarzyło określenie 'odpowiedzialność za słowa'.

Moje zdanie jest zdecydowanie bliższe punktowi (2). Sam zdecydowałem się na ślub, byłem świadomy swojej decyzji, choć też chciałem ją trochę odwlec. Ale nie dlatego, że bałem się małżeństwa. Chciałem wcześniej znaleźć pracę, aby móć coś dać tej rodzinie, a nie tworzyć związek 'na garnuszku mamusi'. Ale mam również znajomego, który w swoich decyzjach wydawał mi się strasznie dziecinny. On przez całe życie chciał mieć tę 'furtkę' i mam wielki szacunek dla Jego ... żony, że miała tyle sił, aby uzmysłowić Mu pewne sprawy i by wreszcie mógł dorosnąć (chłop ma teraz 35 lat).

[żąleną]

Krzysiu napisał(a)
Taka ucieczka od odpowiedzialności za siebie, za słowa, za czyny, za drugą osobę. Można nawet mieć walizkę w pogotowiu. Tylko kiedyś można już nie trafić na kolejną osobę.

Czy to rzeczywiście odpowiedzialność, jeśli wynika ze strachu przed samotnością?

[becik]

żąleną napisał(a)
(...) jeśli wynika ze strachu przed samotnością?

trafileś w sedno

[Marusia]

Stąd właśnie mój komentarz, że zostaje forum browar.biz. Bo też uważam, że bycie z kimś tylko po to, żeby nie być samemu to nieco chore. Ale prawdą jest, że chyba większość ludzi boi się samotności - choć przecież to, że się z kimś mieszka, nie oznacza bynajmniej jej braku. Ja osobiście wolę jak już być samotna samotna, a nie samotna we dwoje

[zgrredek]

Uczucia mają tę wadę, że nie da się ich rozebrać na atomy, powkładać do szufladek i na każdej przykleić karteczkę. Ludzie nie zawsze zdają sobie sprawę z jakim uczuciem mają doczynienia. Czy to jest miłość, a może oczarowanie, a może lęk przed samotnością...