Tweet
W serii imperialnych stoutów, warzonych przez kontraktowca spod Barcelony w San Miguelu pojawiło się, lub ma się jeszcze pojawić kilka wariantów z różnymi dodatkami, jak maliny, czekolada, kokos, pomarańcze, czy mięta. Wszystkie piwa są odpowiednio mocne, mając 10 - 10,5% alkoholu.
Trzymam właśnie w dłoni wersję z giandują, czyli kremem z czekolady i orzechów laskowych. Do produkcji użyto aż siedmiu słodów oraz dwóch odmian chmieli - coraz popularniejszego japońskiego Sorachi Ace oraz niemieckiego Magnum. Piwo ma 10,5% alkoholu przy 25° Plato ekstraktu.
Podczas nalewania trunek mieni się miedzianymi odcieniami, po nalaniu prezentuje już jedynie czarny brąz.
Beżowa piana, drobnoziarnista, krzaczy się na szkle. Osiada cienką szumowinką.
Aromat złożony, ciemny w swojej podstawie - gorzka czekolada, palone ziarno, kawa. Dodatkowo wanilia i toffi. Jednak pierwsze skrzypce w zapachu grają właśnie orzechy laskowe, rozkładając się w nosie pełną, przyjemną nutą.
W smaku piwo powiela ciemną stronę, aczkolwiek nie jest jakoś wybitnie ani gorzkie w swej paloności, ani kawowo-kwaśne. Znów mamy charakterystyczne odcienie orzechów laskowych, choć już nie tak mocne jak w zapachu. Alkohol nieznacznie odczuwalny po ogrzaniu w miarę upływu czasu.
Nasycenie gazem bardzo umiarkowane, co zrozumiałe. Piwo mocno treściwe, pełne, co również nie dziwi przy takim ekstrakcie.
Butelka 330ml, z niezbyt wyszukaną etykietą, w konwencji innych produkcji z aktualnej oferty browaru. Kapsel firmowy kontraktowca z gwiazdą.
Muszę powiedzieć, że Imperial Stout Gianduja bardzo pozytywnie mnie zaskoczył, bo nutellopodobne klimaty to nie moja pieśń. Tutaj orzechy laskowe są świetnym kontrapunktem dla stoutowej bazy. Może to nie do końca trzyma się ram stylu... ale prawdę mówiąc, czy my możemy jeszcze mówić o jakichś sztywnych ramach w przypadku kraftowych projektów?
8,5 w skali 1-10.
Trzymam właśnie w dłoni wersję z giandują, czyli kremem z czekolady i orzechów laskowych. Do produkcji użyto aż siedmiu słodów oraz dwóch odmian chmieli - coraz popularniejszego japońskiego Sorachi Ace oraz niemieckiego Magnum. Piwo ma 10,5% alkoholu przy 25° Plato ekstraktu.
Podczas nalewania trunek mieni się miedzianymi odcieniami, po nalaniu prezentuje już jedynie czarny brąz.
Beżowa piana, drobnoziarnista, krzaczy się na szkle. Osiada cienką szumowinką.
Aromat złożony, ciemny w swojej podstawie - gorzka czekolada, palone ziarno, kawa. Dodatkowo wanilia i toffi. Jednak pierwsze skrzypce w zapachu grają właśnie orzechy laskowe, rozkładając się w nosie pełną, przyjemną nutą.
W smaku piwo powiela ciemną stronę, aczkolwiek nie jest jakoś wybitnie ani gorzkie w swej paloności, ani kawowo-kwaśne. Znów mamy charakterystyczne odcienie orzechów laskowych, choć już nie tak mocne jak w zapachu. Alkohol nieznacznie odczuwalny po ogrzaniu w miarę upływu czasu.
Nasycenie gazem bardzo umiarkowane, co zrozumiałe. Piwo mocno treściwe, pełne, co również nie dziwi przy takim ekstrakcie.
Butelka 330ml, z niezbyt wyszukaną etykietą, w konwencji innych produkcji z aktualnej oferty browaru. Kapsel firmowy kontraktowca z gwiazdą.
Muszę powiedzieć, że Imperial Stout Gianduja bardzo pozytywnie mnie zaskoczył, bo nutellopodobne klimaty to nie moja pieśń. Tutaj orzechy laskowe są świetnym kontrapunktem dla stoutowej bazy. Może to nie do końca trzyma się ram stylu... ale prawdę mówiąc, czy my możemy jeszcze mówić o jakichś sztywnych ramach w przypadku kraftowych projektów?
8,5 w skali 1-10.
Attached Files
