Browar w Ścinawie

[Berni1978]

Szukam materiałów dotyczacych browarów w Ścinawie i Chobieni, może ktoś wie coś więcej niz tylko przedwojenne nazwy i nazwiska właścicieli ?

[ART]

Szukam materiałów dotyczacych browarów w Ścinawie i Chobieni, może ktoś wie coś więcej niz tylko przedwojenne nazwy i nazwiska właścicieli ?

dla porządku możesz je tutaj podać.

[Berni1978]

według list Urbanka z www.schlesien-bonn.de były to:

Chobiena (Köben)

Brauerei Heinr. Lehnert 1865 - 1888
Brauerei Bruno Ecke 1888 - 1902
von Garczynski`sche Brauerei 1902 - 1905
Gräfl. Von Saurma- Jeltsch`sche Schloßbrauerei 1905 - 1914

Ścinawa (Steinau a/O)

1) Brauerei F. Freund 1880 - 1885
Brauerei Mende 1885 - 1888
Brauerei Pietsch 1888 - 1895
Brauerei Bergkeller, Paul Jaworski 1895 - 1903
Brauerei zum Bergkeller, Hermann Haenelt 1903 - 1945

2) Städtische Bierbrauerei, Pä. Seb. Weberbauer (1654) 1865 - 1873
Städtische Bierbrauerei, Pä. Pössel 1873 - 1893
Brauerei Grosser & Co. 1893 - 1896
Dampfbierbrauerei Grosser & Waldbach 1896 - 1903
Steinauer Stadtbrauerei Max Kieselbach 1903 - 1929
Stadtbrauerei- Genossenschaft der Gastwirte Steinau und Umgebung eGmbH 1929 - 1936

[Piwowar]

O Chobieni na razie tylko tyle, że Bruno Ecke pod koniec XIX wieku zużywał do produkcji piwa rocznie 1200 cetnarów słodu. Browar był wtedy napędzany ręcznie. Von Garczynski rozbudował go i zainstalował maszynę parową. Saurma Jeltsch kupił browar wraz z cegielnią w 1905 roku. Jego piwowar Carl Sachs warzył rocznie około 1200 hl piwa.

[Buhu]

Według księgi adresowej Śląska z 1925 roku ( Amtliches Industrie- und Handels-Adressbuch der Provinz Niederschlesien 1925 umfassend die Bezirke der Industrie- u. Handelskammern Breslau, Görlitz, Hirschberg, Liegnitz, Sagan und Schweidnitz - 1925 ):



Browar Hermana Haentela znajdował się na ulicy Winziger 10 ( obecnie ulica Wołowska )




źródło: https://fotopolska.eu/Scinawa/b20219...l?f=67442-foto


Browar i słodownia Maxa Kieselbacha znajdowała się na ulicy Schulstrasse 7 ( obecnie ul. Zgody )







żródło: https://polska-org.pl/foto/4543/Zdje...wa_4543495.jpg

[Piwowar]

Udało mi się wyjaśnić kilka rzeczy na temat browaru Bruno Ecke. Ecke został właścicielem browaru koło 1892 roku. Do browaru należało około 6 ha ziemi, budynek mieszkalny, zabudowania browaru i duża piwnica lodowa. W 1902 roku Ecke przebudował zakład na browar parowy z warzelnią ogrzewaną parą, przez co popadł w długi, których nie był w stanie spłacić. Jeden z jego klientów, właściciel hotelu w Chobieni, był mu jeszcze winien 14.000 marek za odebrane piwo. Kiedy je spłacił, Ecke postanowił wykorzystać jego dobrą sytuację finansową i zaczął pożyczać od niego pieniądze. W kilku przypadkach kazał sobie nawet wystawić dwa razy te same weksle, twierdząc że poprzednie mu się przypadkowo spaliły. Kiedy wszystko wyszło na jaw, ogłosił w marcu 1902 roku upadłość. Dzięki pomocy finansowej krewnych udało mu się oddać 20 % długów. W czerwcu Ecke został skazany na 150 marek grzywny, lub 30 dni więzienia za doprowadzenie firmy do bankructwa, natomiast za oszustwo w trzech przypadkach na trzy miesiące aresztu. Jego browar próbowano sprzedać metodą przetargu w sierpniu i w październiku 1902 roku. Sprzedawcą był browar Bergschloss w Zielonej Górze. Pod koniec 1903 roku browar wystawił na sprzedaż burmistrz Chobieni Bayer. Wyceniony na 74.000 marek zakład oferowano za cenę 50.000 marek. Wygląda więc na to, że browar był przez niemal dwa lata nieczynny.

[Buhu]

W ksiądze adresowej ( Schlesisches Güter-Adreßbuch ) z 1917 roku znalazłem następujące informacje. W roku tym w Chobieni zamieszkiwało dwóch mistrzów piwowarskich: wspomaniany przez Piwowara Sachs i niejaki Jäger. Wygląda na to, że w 1917 roku browar parowy dzierżawiony był przez Braukommune Glogau ( skrót verp. - verpachten - dzierżawić ).





Wspomniano jeszcze, że Schloßbrauerei posiadał połączenie telefoniczne lub telegraficzne - w księdze widnieje pod numerem 7. Skrót P.T.F ( P – die Post, T – der Telegraf , F – die Fernsprechstelle ) = poczta, telegraf stacja telefoniczna .






Chobienia - Browar Brunona Eckego .

źródło: https://polska-org.pl/3433269,Chobienia,Browar.html

[Piwowar]

Cudowne wiadomości, bo tak się składa, że pracuję też nad historią głogowskiej komuny. Dzięki za informacje i ciekawe zdjęcia.

[Buhu]

Czyli szykuje się nam kolejna książka Wysłałem na priva skan na teman Głogowa, jakby nie doszedł proszę pisać - niektórzy użytkownicy mają problem z pocztą.

[Piwowar]

Książka może nie, na razie artykuł. Dzięki za pamięć.

[Buhu]

Księga adresowa z 1909 roku ( Schlesisches Güter Adreßbuch ) - podaje , że w Chobieni zamieszkiwał wtedy mistrz piwowarski o nazwisku Prüfer. Browar już wtedy posiadał połączenie telefoniczne lub telegraficzne.

[Buhu]

Korekta: w roku 1909 Chobienie zamieszkiwał mistrz piwowarski Prüfer, a w 1916 mistrz piwowarski Sachs. Jäger należy odczytywać dosłownie jako myśliwy - nie jest to nazwisko innego piwowara

[Piwowar]

Trochę na temat Ścinawy, a konkretnie browaru Bergkeller. Zbudował go w 1880 roku przy ówczesnej Winzigerstrasse 10 Ferdinand Freund. Freund na budowę nie żałował pieniędzy, wszystkie budynki wybudował z cegły i przykrył dachówką. Warzelnia była wyposażona w kadź zacierno-filtracyjną o pojemności 38 hl oraz kocioł warzelny o pojemności 32 hl. Z posiadanego własnego ujęcia wody można było wydobyć do 15 metrów sześciennych wody w ciągu godziny. Zbudował też dużą słodownię i obszerną piwnicę na lód, głęboką na 10 metrów, co wskazuje na to, że planował produkcję piw dolnej fermentacji. Niestety już w 1882 roku popadł w kłopoty finansowe i musiał ogłosić upadłość. Termin na sprzedaż browaru sąd wyznaczył na 19 marca 1883 roku. Jego następcy Mende i Pietsch też nie mieli wiele szczęścia i borykali się z kłopotami finansowymi. 23 marca 1896 roku browar został ponownie poddany licytacji. Zakupił go Paul Jaworski, który prawdopodobnie jako pierwszy zaczął używać nazwy Bergkeller. Jaworski już w 1897 roku ogłaszał się, że jest w stanie przesłodować dla dowolnego klienta 600 cetnarów jęczmienia, ponieważ jego słodownia jest zbyt duża w stosunku do produkcji piwa, aby używać jej przez całą zimę. W efekcie sprzedawał w kolejnych latach rocznie średnio około 300 cetnarów słodu. Jaworskiemu z biegiem czasu interes szedł coraz gorzej, z czasem warzył już tylko piwa górnej fermentacji, a w 1903 roku postanowił browar sprzedać. Nowym właścicielem został Hermann Haenelt. Haenelt zelektryfikował zakład i zainstalował w browarze oprócz maszyny parowej silniki elektryczne. Podjął też ponownie produkcję piwa dolnej fermentacji, którego był w stanie wyprodukować 2.300 hl rocznie. Ponieważ warzył też cienkie piwo górnej fermentacji o zawartości ekstraktu 5%, które nie wymagało leżakowania, określał możliwości produkcyjne swojego zakładu na osiem do dziesięciu tysięcy hektolitrów w skali rocznej. W czasie pierwszej wojny światowej zakład zawiesił działalność, produkcję piwa podjęto ponownie po 1920 roku. Koło 1930 roku Haenelt zrezygnował z napędu parowego i postawił całkowicie na elektryczność. Zlikwidował też słodownię, która pewnie stała się nierentowna. 1 września 1936 roku zrezygnował z produkcji piwa, lecz działalności gospodarczej nie wymeldował, dlatego w spisach browarów zakład figuruje do 1945 roku.

[Piwowar]

Najstarszym browarem w Ścinawie był założony w 1654 roku browar miejski , funkcjonujący pod nazwą Stadtbrauerei, lub Städtische Brauerei, co w sumie znaczy to samo. Do końca XIX wieku miasto oddawało browar w dzierżawę różnym piwowarom, dopiero w 1893 roku przejęła go spółka Grosser & Co., od 1896 roku Grosser & Waldbach. Po rozbudowie w 1901 roku, kiedy to powiększono znacznie piwnice leżakowe i zainstalowano maszynę parową firmy Johannes Linz z Rawicza o mocy 30 koni mechanicznych, mistrz piwowarski Max Pelz warzył rocznie około 4.000 hl piwa zarówno dolnej, jak i górnej fermentacji. W 1903 roku browar zakupił pochodzący z Chojnowa Max Kieselbach. Nowy właściciel zainwestował w maszynę do produkcji lodu i przestawił częściowo napęd browaru na elektryczny (cztery silniki). W 1915 roku zainstalował nową warzelnię ogrzewaną parą na 400 kg zasypu, którą zamówił w zakładach Weigla w Nysie, maszynę do suszenia wysłodzin (system Ponndorf) oraz chłodziarkę amoniakalną do chłodzenia piwnic. Zmarł w 1928 roku, a browar przeszedł w ręce spadkobierców. Po jego śmierci produkcja piwa spadła niemal o połowę, w 1927 roku sprzedano go już tylko 2.300 hl. Browar zatrudniał w tym okresie sześciu pracowników i posiadał do transportu piwa dwa zaprzęgi konne. Piwowarem był syn dotychczasowego właściciela, noszący po ojcu również imię Max. Browar warzył piwa pełne i mocne dolnej fermentacji, specjalnością zakładu miał być koźlak (Bock). Poza tym warzono piwo słodowe i zwyczajne górnej fermentacji i produkowano lemoniady i wody mineralne. W 1929 roku rodzina Kieselbach sprzedała browar stowarzyszeniu gastronomów na Ścinawę i okolice. Nowa nazwa brzmiała Stadtbrauerei-Genossenschaft der Gastwirte Steinau und Umgebung e. G.m.b. H. Dyrektorem przedsiębiorstwa został rstaurator Dietze, zatrudniano dziewięciu pracowników. Właściciele restauracji obiecywali sobie po własnym browarze dobre piwo po korzystnych cenach, lecz plan się nie powiódł i w 1933 roku wstrzymano produkcję piwa.