De Molen, Rook & Vuur

[Kwadri]

Nazwa piwa w tłumaczeniu na polski to "Dym & Ogień". Jest piwo wędzone z dodatkiem papryczek Chilli. Użyty chmiel to Premiant i Saaz (42,6 EBU). Alk. 8,2 %:

Kolor: Czarny, bez prześwitu pod żarówkę.
Piana: Piwo mocno się pieni. Jest ciemnobeżowa, grubobąblasta i trwała. Opada powoli do półcentymetrowego kożucha i tak zostaje niemal do końca.
Zapach: Intensywny. Nieco octowy, ale czuć też ciemne słody, suszone owoce, śliwki, karmel i bardzo delikatną wędzoność.
Smak: Nieco dziwny. Mocna, octowa kwaskowość na początku dominuje. Później dochodzą śliwkowo-karmelowe posmaki, a inicjatywę powoli przejmuje lekko palona goryczka, która zostawia palony i lekko pikantny finisz. Wędzoności trudno się tu doszukać.
Wysycenie: Dość wysokie, później znacznie łagodnieje.

[jacer]

Jednym słowem kwas. Też miałem jedno piwo od nich kwaśnięte.

[zgroza]

Moje nie jest kwasem. Jedynym kwasem, jaki miałem od De Molen, był lambik. Piwo ms wędzono-kwaśny zapach i jest przegazowane - myślałem, że też mi się trafił, ale jest dobre. Lekka, wyczuwalnie torfowa wędzonka, ślad chili, łagodnie palona podbusdowa, goryczka znikoma. Więcej chili w posmaku. Piany mnóstwo, trwała. Dość łagodne w sumie, mimo kombo alko - wędzonka - chili. Moim zdaniem bardzo dobre, aromatyczne, choć pójście po linii najmniejszego oporu w stronę ekstremum.

[jacekwerner]

Kolor czarny, pod światło rubinowe przebłyski. Piana początkowo kilkucentymetrowa, opada do centymetrowego kożuszka, ładnie krążkując na szkle - w kolorze kawy z mlekiem. Zapach - czekolada i wędzonka. W smaku lekka wędzonka, czekolada, słaba goryczka ( 25 EBU ), kwasku ani chilli nie wyczułem.
Piwo niepasteryzowane, do wypicia w ciągu 4 lat od zabutelkowania.
Obecnie tak się prezentuje :

[Brodzislaw]

Kolor czarny, nieprzenikniony. Ideał. Piana beżowa ze średnich i dużych pęcherzy szybko opadła niemal do zera.
Zgodnie z zapowiedzią z butelki uniósł się dym od torfowego/whisky słodu i ogień od chili. Są też ciemne czekoladowe i kawowe nuty a także alkoholowa likierowość, praliny. Po przelaniu do szkła akcentów dymionych i whisky jest jeszcze więcej łącznie z nutami aptecznymi, palonych kabli etc. Czyli to co tygryski lubią najbardziej.
W smaku jest mega wytrawne, cierpkawe nieco nawet. Torfowe, dymione nuty są na pierwszym planie. Kwasek finiszuje smak. Czekolady i kawy której należałoby się spodziewać jest niewiele, a przynajmniej słabo się ją wyczuwa. Po kolejnych łykach wchodzi goryczka, średnia, chili jakoś nieszczególnie jest wyczuwalne. Niestety, kwaskowość ocierająca się o octowy fetorek narasta.
Ogólnie rozczarowanie! Po dymie i ogniu w aromacie w smaku mamy taki ciemny lambik. A nie o to przecież chodziło.