Augustiner-Bräu, Maximator

[marceli]

Piwo typu Bock z monachijskiego browaru,moc 7,5% Barwa ciemna prawie czarna,zapach bardzo intensywny slodowy,smak pelny slodycz zrownowazona goryczka z lekkim przydymionym,wedzonym tlem.Na poczatku wyrazny posmak grzybowy (drozdze)potem jest slodowy mocny smak ,lekki posmak syropu jaki czesto sie pojawia w tego typu gatunkach,finisz dlugi ciezki slodkawy lekko przydymiony.Bardzo ciekawe piwo,szczegolnie ze nie jestem wielkim fanem tego gatunku

[marceli]

a tak wyglada etykieta z bliska

[Pancernik]

Po oddaniu swych zmysłów Maximatorowi moje wrażenia są następujące:
Kolor: Ciemnorubinowy (pod światło). Dałbym mu [4,5].
Piana: Kremowobeżowa, gęsta, drobna. Niespodziewanie wytrzymała bardzo krótko... [3,5].
Zapach: Słodowy, z lekkim kwaskiem mocy, także trochę suszonych owoców [4].
Smak: Słód, ale także palona goryczka, drapiąca lekko w gardło, troszkę nut kawowych. Moc daje się odczuć [3,5].
Wysycenie: cały czas minimalnie wyczuwalne [4].
Opakowanie: widać na fotkach wyżej, ja nie lubię takich butelek . Nie ma kontry, kapsel "Muenchener Bier" [3,5].
Generalnie, ciekawe piwo, typowo dla doppelbocków "mięsiste", nawet sugerujące wyższe parametry (7,5% alk., ile ma ekstraktu, mnisi sami zapomnieli).
Przyznam jednak, że od doppelbocka z najstarszego czynnego w Monachium browaru (od 1328 roku ) spodziewałem się czegoś bardziej unikalnego. Chyba się czepiam...

[Viktor]

Augustiner, Maximator Starkbier

Piwo ciemne w stylu Bock, zapach palonego słodu, przebija zapach suszonych śliwek, kolor brąz-rubinowy, słabe gazowanie, smak słodowo -karmelowy, piana zbyt szybko znika, znaczny posmak alkoholowy. Piwo dość ciężkawe , ale ciekawa kompozycja smakowa.

[adam16]

Kolor: Ciemnobursztynowe, z wiśniową czerwienią (pod światło). [4,5].
Piana: Ładna, gęsta, i trwała do samego końca [4,5].
Zapach: Wyraźnie słodowy, rzeczywiście - czuć w tle suszone owoce. I "bije po nosie" mocą alkoholu (taki jakiś charakterek ma podobny jak piwa belgijskie) [4].
Smak: W smaku też przebija taki klasztorny charakter. Wyraźny alkohol, słód, paloność i owocowy posmak [4].
Wysycenie: prawidłowe - lekko szczypie w język [4].
Opakowanie: Butelka EURO, Etykieta jak na zdjęciu powyżej - niezbyt imponująca. [2,5]
Zakupione w Katowickiej ALMIE.

[Aleksandros]

Kolor: Brąz z rubinowymi przebłyskami. Ładny. 4,5
Piana: Kremowa, śreniowysoka, średniopęcherzykowa, nietrwała. 3
Zapach: Słaby, wyczuwalny oczywiście słód, kwasek i wyraźny alkohol. Jak na doppelbocka słabizna. 2,5.
Smak: Słód, paloność, goryczka, lekka kwaśność i niestety ponownie alkohol. Piwo jest mało treściwe, wręcz wodniste. 3
Wysycenie: Moim zdaniem zbyt wysokie. 3
Opakowanie: Nic specjalnego, ale nie razi. Nie zmieniło się. Fotki nadal aktualne. 3
Uwagi: Spore rozczarowanie. Spodziewałem się solidnego, wyraźnie słodowego i aromatycznego doppelbocka, a otrzymałem piwo bardzo przeciętne, mocno alkoholowe i wodniste. W moim odczuciu skrzyżowanie doppelbocka z polskim koncerniakiem.
Warka z terminem do 4.2012.

[wpadzio]

Barwa ciemnobrązowa, z wiśniowym odcieniem. W pełni klarowna.
Piana o średniej teksturze, bardzo szybko redukuje się z głośnym syczeniem. Po kilku minutach jedynie cienka obrączka wokół szklanki.
Aromat słodowy. Lekko palone i karmelowe nuty w tle. Trąci jakimś mało przyjemnym nawozowym odcieniem. Po ogrzaniu odczuwalne tchnienie alkoholu.
W smaku jest palona słodowość, lekka goryczka i delikatne posmaki suszonej śliwki, może i wiśni. Piwo zaskakuje jednak nieco rozwodnionym charakterem. Po stracie piany przypomina nieco wyglądem, bo ja wiem, colę na słodach?
Nasycenie niskie, odpowiednie.
Opakowanie nie zmieniło się od zdjęcia marcelego sprzed sześciu lat. Kapsel nadal firmowy. Parametry bez zmian.

Słaby koźlak. Przepłukany wiadrem wody. Pozbawiony piany. Pije się gładko i bez szczególnych wzruszeń. 6 w skali 1-10.