Browar w Sławucie

[cororo]

Czy może ktoś coś napisać na temat tego browaru ,będe bardzo wdzięczny zupełnie nie wiem czemu ale w spisie niemieckim go nie znalazłem .Wiem tylko iż należał to księcia Romana Sanguszki.

[becik]

Ten browar nigdy nie był polski (geograficznie), Sławuta była zawsze rosyjsko/ukraińska mimo polskiego właściciela, jesli masz tę okrągłą etykietę to śmiało możesz ją zaliczyć do Ukrainy

[Piwowar]

Czy jest możliwe że ten browar jeszcze istnieje? Piłem kilka razy piwo ukraińskie o nazwie Slavutic, czy jakoś podobnie. Na etykiecie między trzema bohaterami narodowymi był również Bohdan Chmielnicki.

[becik]

Piwo Slavutich jest z Kijowa i nie ma nic wspólnego z browarem w miejscowości Sławuta

[darek99]

Może być tak jak pisze Bacik że ten browar nigdy nie był polski , ale etykieta jest przedniej urody , jeśli to nie problem to Cororo zamieść skan w tym temacie bo warto taki obrazek pokazać, moja etykieta jest trochę uszkodzona.

[darek99]

Może być tak jak pisze Bacik .

Przepraszam Piotrek, miało być oczywiście Becik

[cororo]

Na życzenie Darka zamieszczam skan,aha Darek podeślij te swoje skany to ja Ci podeśle skany Ostrowca

[Leonpraga]

kilka danych katalogowych o browarze w Sławucie

SŁAWUTA

* Browar – wł. Ego -1889
* Browar – wł. Roman ks. Sanguszko -1891/2/3
* Sławutycki Browar – dż. Zeman (1833) -1910

[gulik]

Na polsich forumach czas od czasu wiedze problemy z identyfikacii nazwy Slavutich. Ten Browar byl zalozony w 1974 r. w miaste Zaporizzja i naraze nalezy do koncernu Baltic Beverage Holding (BBH). W roce 2004 powstal DRUGI Browar Slavutich w Kijowe. Eszcze od 2003 r. istneje mini-browar Slavutich-Szato, tez w Kijowe, ktery ma naraze tylko trzy samolepki do PETow i trzy podstawki – Slavutich platinowe, sribne i zolote. A browar w Slawute (miasto) – to inny Browar, ktery istneje dopieru i produkuje naraze pivo pod nazwoj Sanguszko.

[alstro]

Ten browar nigdy nie był polski (geograficznie), Sławuta była zawsze rosyjsko/ukraińska mimo polskiego właściciela, jesli masz tę okrągłą etykietę to śmiało możesz ją zaliczyć do Ukrainy

To chyba wątpliwa uwaga! Nigdy?
Polecam pierwszą lepszą encyklopedię:
SŁAWUTA, m. na Ukrainie, w obwodzie chmielnickim, nad Horyniem (dopływ Prypeci). 35 tys. mieszk. (1990). Założona prawdopodobnie w 1. poł. XVII w. Prawa miejskie 1754; pierwotnie należała do ordynacji ostrogskiej, następnie własność Sanguszków, ośr. ich dóbr i rezydencja (pałac z XIX w., 1917 spalony, ze zbiorami sztuki, archiwum i biblioteką część wywieziona do Gumnisk), słynna stadnina koni; od XVI w. duże skupisko Żydów (do 1838 drukarnia hebr.), od 1793 w zaborze ros.; w XIX w. rozwój przem. (m.in. fabryka sukna, papiernia); od 1879 zakład leczn.; od 1938 ponownie miasto; 1922 91 w Ukr. SRR. Przemysł materiałów bud., drzewny, spoż., fabryki sukna i odzieży; kościół Św. Doroty (1822, po 1945 przebud. na in. cele, po 1990 zwrócony parafii).

[alstro]

kilka danych katalogowych o browarze w Sławucie

SŁAWUTA

* Browar – wł. Ego -1889
* Browar – wł. Roman ks. Sanguszko -1891/2/3
* Sławutycki Browar – dż. Zeman (1833) -1910

Trochę więcej danych o browarze w Sławucie na Wołyniu (kiedyś Rzeczpospolita, obecnie Ukraina).

Podstawowa informacja - Sławuta, aż do rewolucji 1917 r. należała do Sanguszków h. Pogoń (polskiego rodu magnackiego wywdodzącego się z litewskich Giedyminowiczów - stąd herb).
Jak wyglądało to miesteczko prywatne? Poniższe dane pomogą nieco wyobraźni:
W 1870 r. w Sławucie było 695 domów, 3259 mieszkańców, w tym 65% Żydów, cerkiew, kościół katolicki i ewangelicki, 7 domów modlitwy żydowskich.

Zupełnie na marginesie, prócz pokoleń Sanguszków tu urodzili się gen. Maciej Rybiński (ostatni naczelny wódz powstania listopadowego) i Henryk Rzewuski (autor Pamiątek J. Pana Seweryna Soplicy

To tyle, odnośnie osób pragnących wykreślić z naszej historii Sławutę.

Etykietę piwa i kilka informacji o przemyśle w Sławucie można zobaczyć na stronie miasta:

http://www.slavuta.km.ua/index.php3?context=info&lang=U&id_s=10&cont=k&id_w=82&m[403]=1

Na etykiecie wymieniony jest książę Roman Sanguszko - Najsłynniejszym z rodu noszącym to imię był Roman Sanguszko ( zm. 1881) uczestnik powstania listopadowego, zesłany na Syberię, później w walczył na Kaukazie, od r. 1845 kiedy wrócił do swych dóbr w Sławucie, dbał o rozwój gospodarczy, uwolnił chłopów od pańszczyzny; przejął opiekę nad rodzinnym księgozbiorem, który znacznie powiększył (słynna biblioteka sławucka). Swe "państwo" urządził wzorowo - założył fabrykę sukna i hodował konie arabskie. Prócz browaru prowadził też rodzaj sanatorium, w którym leczono kumysem. Imiennik księcia, żyjący w XVI w. wsławił się zdobyciem bronionego przez Moskali warownego zamku Uła (nad rzeką o tej samej nazwie, obecnie Białoruś) - obraz przedstawiający ten moment był ozdobą nieistniejącego już pałacu w Sławucie.

Ale do rzeczy:
Właścicielami browaru byli Sanguszkowie. Dzięki konferncji międzynarodowej w Sławucie (САНГУШКІВСЬКІ ЧИТАННЯ. Перша науково-практична конференція. 24-25 січня 2003 року м.Славута) możemy przesunąć datę powstania browaru na r. 1824, co pozwala uznać tamtejszy zakłąd jako jeden ze starszych na Wołyniu.

Tradycje piwowarstwa sławuckiego należy jednak przsuwać jeszcze głębiej wstecz... Inwentarze z archiwum rodowego Sanguszków (przechowywyane w Krakowie) jeszcze z czasów istnienia I Rzeczypospolitej (XVIII w.) wymieniają w Sławucie 2 piwowarów (XVIII w.).

XX w.
1917: Sanguszkowie wychowywani od pokoleń w miłości do ojczyzny drogo zapłacili za swe oddanie Wołyniowi - Ostatni sławucki Sanguszko - Roman Damian (i to chyba on jest wymieniony na etykiecie) zginął w swym majątku 1 listopada 1917 r. zakłuty bagnetami przez zrewoltowanych żołnierzy rosyjskich z 264. zapasowego pułku piechoty.

Nie wiem, co się działo z browarem w tym okresie.

W wolnej Ukrainie, w Sławucie, na brzegu rzeczki Utki działał nowy browar. Oto jego adres:
КП Славутський пивоварний завод
вул. Леніна, 36, м. Славута, Хмельницька обл., 30000, Україна
Телефон: +38(03842) 7-23-73

Nie wiem, ile ma wspólnego z tym starym... zdaje się, że wykorzystał jednak budynki...

Jednym z wielu dowodów, na żywą pamięć o dawnych polskich właścicielach, w tamtych okolicach jest popularne na rynku lokalnym piwo o nazwie "Sanguszko" (o którym wspomniano wyżej).
Piękną etykietę z herbem Pogoń można zobaczyć tutaj:

http://www.nubo.ru/pavel_egorov/old_ussr/sst0601.jpg

Obecnie w Słąwucie działa ogromna słodownia.

W XX w.

[alstro]

Kilka lat temu Sławutę odwiedził mieszkający w Brazylii Paweł Sanguszko (Paweł Franciszek Roman książę Sanguszko) i był pytany także o piwo noszące jego nazwisko, ale niczego konkretnego nie powiedział.

- Як ви ставитеся до того, що сьогодні ім'я Санґушка носять не тільки палаци і вулиці, а, скажімо, сорт пива? Чи не маєте ви економічних претензій до виробників?

- Я можу тільки пишатися цим. Тому що ім'я Санґушко, яке було дуже важливим в історії, живе і сьогодні в назвах вулиць, назві фабрики... Я вдячний українцям за те, що вони нас пам'ятають. Про пиво я чув, але під час подорожі у нас було так мало часу, що скуштувати його я так і не встиг. Сподіваюся лише, що воно відповідає гордому імені, яким його назвали.

W Sławucie jest rzeczywiście ulica Sanguszki. Myślano nawet o pomniku na miejscu zlikwidowanego monumentu Lenina, ale póki co to Wiecznie Żywy w atmosferze skandalu został jednej nocy ustawiony na powrót.

[alstro]

Byłem tylko raz w Sławucie, 5 lat temu, wówczas browar mnie nie interesował... stąd nie wiem czy jeszcze działa...

[Cooper]

Wgląd na popularną stronę encyklopedyczną wyjasnia pewne kwestie. Sławuta faktycznie należała do Polski. Problem jednak w tym że w granicach Polski leżała do 1793 roku czyli do II rozbioru Polski kiedy to znalazła się w granicach Rosji. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w 1918 roku Sławuta pozostała w ZSRR - sukcesorze państwa rosyjskiego. Do granicy z Polską dzieliło ją zaledwie kilka kilometrów. Alstro , prawdopodobnie od niedawna interesujesz się birrofilistyką , browarnictwem dlatego wyjaśniam dlaczego Becik browaru Sławuta nie uznał jako polski. Po prostu my birrofiliści zwracamy uwagę na birrofilia oraz miejscowości (browary w nich) znajdujące się w granicach II Rzeczypospolitej oraz ponadto - część kolekcjonerów - za polskie uznaje również birrofilia z browarów sprzed 1945 roku z tzw Ziem Odzyskanych. To że właścicielem browaru był Polak nie ma w tym przypadku znaczenia.Tak więc Becik miał rację w tym KONKRETNYM przypadku.
Jeśli chodzi o współczesne losy browaru w Sławucie to tutaj już nie ufałbym tak bardzo wspomnianej stronie ale podaje ona iż browar istnieje nadal i niezależnie od niego wymienia również słodownię. Nie wiem jednak czy dane te są jednak aktualne. Być może koledzy zbierający na bieżąco etykiety ukraińskie na podstawie swoich kolekcji mogli by powiedzieć czy są współczesne etykiety z tego browaru. Myślę że browar istniał jeszcze na pewno w latach 1990ych ub. wieku i chyba posiadam jakieś etykiety z tego okresu w zbiorze do którego nie mam teraz możliwości zajrzeć.

[alstro]

Po prostu my birrofiliści zwracamy uwagę na birrofilia oraz miejscowości (browary w nich) znajdujące się w granicach II Rzeczypospolitej oraz ponadto - część kolekcjonerów - za polskie uznaje również birrofilia z browarów sprzed 1945 roku z tzw Ziem Odzyskanych.

dość pokrętna to klasyfikacja