Slottskällans, Roslager

[sibarh]

Butelka 0,5 litra szwedzka, kapsel firmowy, alk.5 %, eks.brak, browar z m. Upsala
Kolor - złocisty, klarowny
Piana - drobno i średnio bąblowa, wysoka i trwała, kożuszek utrzymał się do końca
Zapach - słodowo-chmielowy, swieży, z lekkim aromatem owocowym
Gaz - okey, chociaż przy otwarciu strzeliło jak przy otwarciu szampana
Smak - słodowo-chmielowy plus nuty owocowe, średniosłodkie, wyraźna ale pasująca do tego piwa goryczka.
Dobre piwo. Polecam, warto .

W moim "zbiorze" piwo nr. 619 / 446 opisane na forum / 349 - moje nowe na forum

P.s Piwo otrzymane z piwnej wymiany z Bolkiem1970. Dzięki

[sibarh]

Piwo:

[Dreamer]

zaw. alk. 5,0% (ekstr. 13,1%), but. 0,5 l
Przywiezione przez Bolka1970. WIELKIE DZIĘKI!

Slottskällans – trzeci obok Jämtlands i Nils Oscar – najprężniej działający i zdobywający nagrody szwedzki mikrobrowar. Założony w Uppsala w latach 1997-98 r. na fali rosnącego w Szwecji zainteresowania piwami nie-koncernowymi. Nazwa została zaczerpnięta od pobliskiego zamku. Browar założyli trzej entuzjaści piwni – ekonomista zauroczony mikrobrowarami okolic San Francisco, doktor stosunków międzynarodowych i jednocześnie wzięty piwowar domowy oraz były pracownik działu sprzedaży koncernu piwnego Pripps. Ich piwne „eksperymenty” obejmują szeroką gamę piw, m.in angielskie ale, belgijskiego kwadrupla, monachijskiego oktoberfeściaka i słynnego Vraka (po polsku: wrak) warzonego na bazie drożdży pozyskanych ze starych butelek z piwem pochodzących z wraku okrętu zatopionego w 1915 r.
Testowany "Roslager" to lekki lager (szwedz. ljuslager) warzony z trzech rodzajów słodu (pilzeński, monachijski i karmelowy) oraz czterech rodzajów chmielu (tettnanger, perle, styrian golding i saaz). I ile czego by tu jeszcze w tym piwie nie znaleźć to mnie ono nie podeszło, a moje odczucia są zgoła inne niż Sibarha:
Kolor - słomkowy, pełna klarowność;
piana - u mnie totalne nieporozumienie - najpierw ledwo kożuszek, który syczy, syczy i po chwili śladu po nim nie ma
nasycenie - dość słabe;
zapach - w zasadzie to chmielowo-owocowy;
smak - zbyt owocowy, zbyt delikatny, zbyt nijaki, jako żywo przypomniał mi naszego Dog in the Fog, w którym owocowe nuty z czarnej porzeczki zastąpiono cytrusami; piwo, poprzez swój owocowo-słodkawy charakter stwarza wrażenie bardzo lekkiego, na siłę wygładzonego (czego nie uznałbym za zaletę), z tej nijakości lekko przebija słód i sporo owocowej słodyczy; w posmaku bardzo słaba goryczka i dość dobry, ziołowy aromat chmielowy.
Piwo, którego możnaby spodziewać się po jakimś koncernie, ale nie mikrobrowarze...