Schelde, Wildebok

[lzkamil]

Alk. 6.5%, but. 0.33 l, niefiltrowane, niepasteryzowane.
Brązowe, mętne, bardzo pieniste i mocno nagazowane. Na początku przeważa zapach drożdżowo-winno-owocowy, potem bardziej dochodzi do głosu palony słód. Smak podobny do zapachu, „belgijski”, drożdżowy, owocowy, kwaskowy, ciemnosłodowy. "Typowy" koźlak w holenderskim stylu, nie mający wiele wspólnego z niemieckimi.

[lzkamil]

Dziki koźlak, warka z 2006 roku
Parametry bez zmian. Dodam że warzony ze słodu jasnego, monachijskiego i karmelowego, z dodatkiem ciemnego cukru kandyzowanego, z chmielem Hallertau i Hersbrucker.
Piana po nalaniu równie bujna ale chyba mniej trwała.
Zapach palonosłodowy (gorzka kawa zbożowa) i owocowy.
Smak owocowy, stopniowo i łagodnie przechodzi w coraz mocniejszy długi posmak palonego słodu, owocowa goryczka zostaje do końca.
Zniknęło zeszłoroczne przedrożdżowanie, bardzo się poprawił.
Piłem go też w wersji beczkowej na niedawnym festiwalu koźlaków w Amsterdamie. W smaku podobny do tegorocznego butelkowego.

[jacer]

lzkamil już wszystko dokładnie opisał.

więc dla porządku dodam.

piana: gęsta, drobna, kremowa, opadła do dywanika,
kolor: czerwień wpadający w rubin, mętne - trochę drożdży się nalało,
zapach: słód palony,
smak: goryczka od palonego słodu, bardzo gładki smak, alkohol niewyczuwalny, owocowe posmaki,
wysycenie: drobne, bardzo przyjemne,

Bardzo dobry koźlaczek w holenderskim stylu, który mi bardziej odpowiada niż niemiecki.

[zgroza]

To mój pierwszy koźlak górnej fermentacji, więc podszedłem do niego z uzasadnioną ciekawością.
Parametry bez zmian, z tym że piwo jest belgijskie, nie holenderskie, jak podawali przedpiścy. Miasteczko Meer leży zaraz przy granicy z Holandią.
Piana obfita, gęsta i trwała.
Piwo próbowało wyjść z butelki, lekko przegazowane.
Kolor mętnoczerowonobrązowy, dość ciemny.
Zapach: słodowo-owocowo-ciastkowy
Smak: górnofermentacyjny , obok treściwej słodowości spora owocowość, leciutko ciastkowy, troszkę ostrawy.
Bez wątpienia to dobre, aromatyczne, charakterne piwko.
Czuję się zmuszony nadmienić, że wydaje mi się, że jednak dobre niemieckie koźlaki mają w sobie coś więcej, niż ich holenderscy kuzyni.