Glastonbury Ales, Fine Tuned Hard Bass Stout

[rafael52]

Kolor: ciemno brunatny, klarowny, trochę jasny jak na stout.
Piana: skąpa, szybko opada.
Zapach: solidna dawka ciemnych słodów, czekolada, kakao, wyraźne aromaty chmielowe, żywiczne, jest też sporo zielonego jabłka, gdyby nie to aromat kojarzący się z dobrym RISem.
Smak: dość smukłe, wytrawne, tak jak w aromacie sporu nut palonych, kakao, kawy, czekolady, goryczka wyraźna łącząca paloność i goryczkę,
Wysycenie: niskie, ale nie brakuje go.
Opakowanie: ładna grafika, przejrzysta, skład i komplet informacji na etykiecie.
Uwagi: warka do 10.2015, bardzo dobre piwo, warte spróbowania.

[wpadzio]

Dobrze nastrojony głęboki bas. Do tego z orzełkiem na główce gryfu gitary. Stout. 6 chmieli. No no...

Ciemna, nieprzenikniona barwa. Na upartego wiśniowo połyskuje pod silne światło.
Beżowa piana, z dużymi bąblami. Wysoka po nalaniu. Z głośnym sssss redukuje się do kożucha.
Aromat ciemny, choć w przeważającej mierze złożony ze zbożowych, ziarnistych nut. Nieco palony, trochę karmelowy, kojarzący się z kawą zbożową.
Smak dość płytki. Poza ciemnymi, lekko palonymi odcieniami pojawia się pewna kwaskowość i płyta pilśniowa. Goryczka przepalonego ziarna, trochę popielniczkowa. Nie wyczułem za specjalnie owocowych, trawiastych i inszych aromatycznych nastrojów, a przecież od ilości chmieli się stoutowi temu mogło we łbie zakręcić.
Nagazowanie średnie, wyczuwalne.
Butelka jak u kolegi powyżej. Rzemieślnicza, samoprzylepna etykieta. Nasi tam byli, to widać. Czarny kapsel.

To piwo mnie nudzi. Jest pozbawione głębi i smakuje, paradoksalnie, jak masowa parodia stouta. Tak mogłaby na przykład wyglądać Warka Stout - niepowtarzalne dzieło wareckich piwowarów. Od tysiącleci - szacunek w UK 6 w skali 1-10.